miércoles, diciembre 06, 2006















Según mis compañeras y compañeros de animación en Salou este pasado verano esta sería la mirada Berska. Un mundo distinto ese de la animación, cansino pero satisfactorio, esto último se refiere a cuando alguien trabaja en algo que le gusta. En fin, prefiero eso a vender tarjetas de citibank! Vaya, lo de cajera también lo prefiero a lo de camarera (aunque hoy en día me paguen más y no me expploten, no como al principio). En fín, se termina el año y aún no he acabado con la diplomatura, espero que dentro de seis meses diga lo contrario. Lo que sí he recorrido 6 trabajos diferentes de lo que va de año (casi a dos meses por curre!) Es una pasada como nos putean! Y se supone que somos el futuro! yo ya formo parte del presente... joer... esperemos que por lo menos el año que viene me haga unos viajecitos más y el Erasmus o similar que tanta falta me hace... recomiendo a todo el mundo que viaje y mame lo bueno de otras culturas, sobre todo que abra la mente (dejar las drogas también abre mucho, alcohol incluído). Es interesante darse cuenta de todo lo que te pierdes cuando estás en otra dimensión, sea cual sea el motivo (hay varios estados de ánimo por múltiples causas, por ejemplo los estados de ansiedad, de frustración, agonía, histeria, depresión, cambios de humor bruscos e insoportables) A pesar de todo el esfuerzo viene premiado en la satisfacción de crecer y de vivir, de sentirte evolutiva, aunque sola, por no poder compartir con los demás esos pequeños pasos pero grandes logros al fin y al cabo, sentimientos.

miércoles, abril 05, 2006

Carta de presentación:
Hola. Chámome Ana, teño vintecinco anos, a piques de cumprir vinteséis, este vindeiro mes de maio, xuro que non me vai dar outro ataque de crise existencialista!
Teño seis irmáns, dúas cuñadas e unha irmá (eu son a cativa de oito, jejeje). Tres hermosas sobriñas, que son o mellor que hai na familia, e un medio irmán ao que case non coñezo (ao meu pesar). Téñolle moito aprecio a miña familia, sobre todo as miñas tías solteiras e ao meu tío cura (supoño que sempre nos deron tanto cariño porque eles non tiveron fillos). Ao meu pai tamén lle quero moitísimo (aínda que el pense que non). E sempre querrei as miñas devanceiras: a miña nai e a nai da miña nai! ¡Vivan! En elas penso tódolos días.
Tamén teño moitas e moitos colegas pero amigas e amigos só uns poucos/as, @s mellores. Podo citar a Yoli que é coma unha irmá para min.
De mozos (serios) non quero oír falar ata os trinta, que asentarei a cabeza para ter unha ou dúas fillos/as. Isto si que é ter as cousas claras. JeJe.
As miñas aficións é bailar e escoitar música ( rock and roll e eavy), os libros que máis me gustan son os de psicoloxía ou crecemento persoal, crítica social, políticoéconómica e educación.
As veces deíxome pasar polo ximnasio, có que máis disfruto é nadando na pisci e sudando na sauna.
Tamén salgo pola noite para socializarme, sobretodo para vela xente coa que podo falar despois do día. Ó último que fixen este ano foi deixar de currar de camareira para poñerme en serio coa miña carreira de mestra de Lingua Estranxeira e viaxar. Recoméndolle viaxar a todo o mundo, hoxe en día non é tan caro, só é preciso tempo.
O tempo é o único verdadeiramente noso (Séneca).
Encantada, benvidos/as ao meu blog!

AnILoMa